Czy ja mam anoreksję?

Anoreksja to jedno z zaburzeń odżywiania. Charakteryzuje się nadmierną utratą masy ciała prowadzącą do niedożywienia, a w zaawansowanym stadium nawet do śmierci. “Mam anoreksję” – ostatnio modne określenie – oznacza tak naprawdę, że masz zaburzone postrzeganie własnego ciała, możesz prezentować skrajne niedożywienie, a we własnych oczach wciąż masz nadwagę. Koncentrujesz całą swoją energię życiową na kontrolowaniu wagi oraz ilości przyjmowanych pokarmów. To bardzo męczące, ale zazwyczaj nie odczuwasz tego zmęczenia ponieważ energię czerpiesz z satysfakcji, jaką daje Ci poczucie kontroli nad swoim ciałem. To poczucie kontroli jest tak przyjemne i daje Ci tak ogromne korzyści, że w ogólnym rozrachunku jesteś w stanie zapłacić naprawdę wysoką cenę, aby ciągle mieć tą kontrolę. Ogromnie smutne jest to, że jesteś w stanie poświęcić swoje zdrowie, a nawet życie – po to, aby podtrzymać iluzję dobrostanu psychicznego.

Dlaczego ja?

Potrzeba kontroli w anoreksji nie bierze się oczywiście znikąd. Jeśli chorujesz na anoreksję prawdopodobnie masz specyficzne uwarunkowania rodzinnych konfiguracji, w których trudno o zachowanie odrębności poszczególnych członków rodziny. Kiedy nie możesz kontrolować swojego życia w takim stopniu jak tego potrzebujesz-zaczynasz kontrolować swoje ciało, jego masę, wygląd, rozmiar. Ponieważ badania wskazują na duży wpływ uwarunkowań systemowych w powstawaniu anoreksji – powinna być leczona cała rodzina. Zwłaszcza jeśli nie jesteś osobą pełnoletnią – terapia rodzinna przynosi najlepsze efekty.

Jak z tego wyjść?

Anoreksja jest bardzo trudnym i niebezpiecznym zaburzeniem psychicznym. Zawiera elementy różnych chorób psychicznych – od psychozy po uzależnienia. Wiele zaburzeń może też anoreksji towarzyszyć np. depresja. Trzeba wiele odwagi, siły i mądrości, aby walczyć z tą chorobą. Potrzeba wsparcia bliskich oraz pomocy psychoterapeutycznej. Potrzeba dużej świadomości, aby odróżniać chorobowe myśli i działania od zdrowej części osobowości. Tego zazwyczaj uczysz się w procesie psychoterapii – dostrzegać chorobowe myślenie, które prowadzi Cię na manowce. Uczysz się zaufania do swojej zdrowej części, którą wciąż umacniasz i poszerzasz, aż do momentu, w którym możesz powiedzieć, że choroba została pokonana. W anoreksji, podobnie jak w uzależnieniach, trzeba być czujnym zawsze, zalążek choroby bowiem pozostaje do końca życia – od Ciebie zależy czy pozwolisz jej wykiełkować na nowo. Czy powiesz o sobie “mam anoreksję” na określonym etapie życia czy będzie to adekwatne sformułowanie do końca Twojego życia. Psychoterapia pozwoli Ci stworzyć Twój osobisty arsenał narzędzi do walki z chorobą. Anoreksja objawia się podobnie u wielu osób, jednak każdy człowiek musi stworzyć własny sposób radzenia sobie z ta chorobą – taki, który pozwoli dostatecznie sobie zaufać.

Pomoc, którą możesz uzyskać w gabinecie:

• wsparcie w radzeniu sobie z chorobą
• rozpoznawanie i rozumienie mechanizmów chorobowych w anoreksji
• zrozumienie przyczyn tego, że chorujesz
• lepsze radzenie sobie z emocjami
• rozumienie oraz opanowanie skłonności autodestrukcyjnych